De neiging om moeilijke dingen voor je uit te schuiven: wie kent die niet. Maar in de wereld van de advocaat wemelt het van koeien die bij horens gevat moeten worden. Mr. X trok dat niet meer.
In 2017 had ze de deken al eens excuses moeten maken omdat ze hem later dan beloofd een reactie had gestuurd naar aanleiding van een kantoorbezoek. Nu kwamen er twee klachten bij de deken binnen van cliënten die mr. X totaal had laten zitten. In het ene geval had ze sinds het aannemen van de zaak in 2005 niets concreets voor de cliënt gedaan. In het andere had ze een claim ingediend bij het Schadefonds voor cliënten die hun dochter/zus door een misdrijf hadden verloren. Daarna liet mr. X niets meer van zich horen – zaak verloren, beroepstermijn verstreken.
De deken wilde uiteraard een reactie van mr. X op de klachten, maar ook die bleef uit. En toen de deken daarover een bezwaar indiende, liet mr. X de brieven ongeopend omdat ze ‘hoopte dat er niets van zou komen’.
Er kwam natuurlijk wel wat van. Pas op de zitting in de tweede zaak verscheen mr. X en voerde ze verweer. Ze was in 2015 uit een maatschap gestapt die zo goed als failliet was. Ze was toen voor zichzelf begonnen en moest in korte tijd € 88.000 aan die maatschap betalen. Hoe het zover was gekomen, vertelt de uitspraak niet. Ze had zich ‘een slag in de rondte gewerkt’ en toen dat beslag door de Raad voor Rechtsbijstand er nog bijkwam: paniek, kop in het zand. Maar inmiddels ging het beter. Ze had twee juridisch werknemers aangenomen en was bijna schuldenvrij. Ze werkte de achterstanden weg en was beter bereikbaar.
Mr. X is door het oog van de naald gegaan, oordeelde de tuchtrechter. Maar omdat ze op die tweede zitting dan toch eindelijk iets had gezegd, wordt het geen schrapping.‘De raad gaat ervan uit dat verweerster in staat is om te leren dat zij zich niet moet verstoppen als het haar teveel wordt.’ Dan moet ze wel goed naar de coach luisteren die haar gaat begeleiden. Mr. X krijgt in de dekenbezwaarzaak zestien weken voorwaardelijke schorsing en in de andere twee zaken nog eens twee keer vier weken, met een proeftijd van twee jaar.
Nu de coach steeds vaker lijkt op te duiken, is het interessant te weten hoe de begeleide advocaten het een jaar of wat later doen. Misschien dat daar eens onderzoek naar kan worden gedaan.
