Rolf heeft er veel last van. Wat hem het meest stoort, zijn de berichten in de avond en in het weekend. Of hij niet even snel … Sommigen appen zelfs als hen iets ter binnen schiet dat ze niet willen vergeten. Ze gedragen zich als zijn vrienden. Negeren zit er niet in, verzucht Rolf, want dan komt er meteen een appje achteraan. Als hij te vaak niet reageert, dan stappen ze naar de concurrentie. Dat maakt dat hij helemaal klem zit.
Als Rolf bij mij komt, gaat het niet goed met hem. Gejaagde ogen, onrustig, slecht slapen. Ik vertel hem dat hij grenzen moet trekken. Dat hij moet stoppen met altijd reageren. Dat hij zijn cliënten moet opvoeden. Anders gaat hij eraan onderdoor. Ik raad hem aan om:
– niet meer te appen met cliënten of collega’s;
– als hij dat niet wil of kan een tijdslimiet te stellen en duidelijk te communiceren dat hij bijvoorbeeld na 18.00 uur niet meer reageert;
– duidelijke spelregels vast te leggen: ’s avonds en op tenminste één dag van het weekend (en liever twee) is hij niet te bereiken voor kantoor. Als er echt iets aan de hand is, kunnen mensen hem bellen;
– de notificaties op zijn telefoon uit te zetten.
Ik voorspel hem dat cliënten dit snel accepteren. Hij kijkt mij aan met een blik van ongeloof die zegt: ik snap er duidelijk niets van.
Hij is niet de eerste die zo op dit advies reageert. Veel advocaten zijn ervan overtuigd dat je cliënten altijd meteen te woord moet staan. Daarmee ontstaat een vicieuze cirkel, een mythe dat het echt niet anders kan. Sommige bazen, workaholics en mensen met nauwelijks een privéleven doen er met plezier aan mee. Soms vind je op een kantoor wat uitzonderingen. Die worden zowel bewonderd als een beetje verguisd (wat vaak een uiting van jaloezie is, trouwens). Mensen beseffen echter niet dat ze met deze hectiek productiviteit, creativiteit en motivatie ondermijnen. Je werkt hard, maar met verhoudingsgewijs weinig resultaat.
Ook Rolf wordt daarin meegesleurd, het lukt hem ook nu niet om te stoppen. Het onvermijdelijke gebeurt enkele weken later: hij belandt thuis met een burn-out.
Pas later dringt het tot hem door wat er gebeurd is. Langzaam begint het te dagen dat hij zo niet verder kan. Het is geen kwestie meer van willen, maar van niet meer anders kunnen.
Als hij weer teruggaat naar kantoor deelt hij zijn cliënten en collega’s mee dat hij na 18.00 uur niet meer reageert. Hij zet deze informatie standaard onder zijn e-mails. Tot zijn verrassing accepteren de meeste mensen het zonder problemen. Velen reageren zelfs positief. De reden is simpel: ook zij hebben last van te veel apps en mails in hun privétijd. Met zijn grenzen helpt Rolf niet alleen zichzelf, maar ook hen.
