Mr. X trad op voor een vrouw die was gescheiden en die de voormalige echtelijke woning wilde verkopen. Maar haar ex woonde nog in het huis en had mogelijk weinig zin daarin verandering te brengen.
De rechter machtigde mevrouw om het pand te verkopen en het, ook tegen de wil van haar ex, met een makelaar te betreden als potentiële kopers het pand wilden bezichtigen.
En daar stond mevrouw, met makelaar, vier familieleden, mr. X en een door hem ingeschakelde slotenmaker, voor de deur van de voormalige echtelijke woning. De ex zelf was in het buitenland, wist mevrouw. Twee bekenden pasten op de hond.
Een van de oppassers deed open, mr. X toonde kort de beschikking van de rechter en zei dat men mocht binnentreden op last van de rechter. De makelaar deed zijn ronde, de slotenmaker brak diverse kastjes open en familieleden namen spullen mee.
Huisvredebreuk
Na enige tijd kwam de politie, die vaststelde dat de machtiging ontoereikend was voor alle mensen in de woning: huisvredebreuk dus, wegwezen allemaal.
Een paar dagen later kwam mr. X weer aan de deur, met mevrouw, de makelaar en de fotograaf. Toen er niet opengedaan werd klom de makelaar met een ladder naar het openstaande slaapkamerraam. Daar lag die arme hondenoppasser te slapen – ze werd wakker en deed de deur open.
De man klaagde: mr. X was twee keer onbevoegd zijn woning binnengegaan. Nee hoor, zei mr. X. De beschikking gaf hem wel degelijk het recht met mevrouw mee te gaan, maar daar had hij niet eens gebruik van hoeven maken: de oppas had hem beide keren vrijwillig toegang verschaft. Oké, het zwaaien met die beschikking was een beetje blufpoker – zou hij zo weer doen, in het belang van zijn cliënte.
De raad van discipline Arnhem-Leeuwarden ziet het anders. De beschikking was duidelijk: alleen mevrouw, de makelaar en potentiële kopers mochten de woning in. De toestemming van de oppas was gebaseerd op de onjuiste mededeling van mr. X dat er een rechterlijke beslissing aan het bezoek ten grondslag lag.
De raad vindt ook dat mr. X had moeten ingrijpen toen de slotenmaker en de familieleden hun gang gingen met kasten en spullen. Even in een onderonsje met de cliënte zeggen dat het niet mocht, zoals mr. X had gedaan, was beslist onvoldoende. Ook het tweede bezoek ging de tuchtrechtelijke grenzen ver te buiten.
De raad vindt het zorgwekkend dat mr. X totaal niet besefte dat hij iets verkeerds deed.
Hij kreeg een schorsing van vier weken, waarvan twee voorwaardelijk. Appel staat nog open.
Dakterras
De zaak doet een beetje denken aan de advocaat die op het dak van zijn cliëntes woning ging zitten toen zij wilde voorkomen dat de buurman daar een dakterras aanlegde. Er volgden ‘schermutselingen’, en mr. X kreeg in appel een berisping (ECLI:NL:TAHVD:2012:YA3225). Volgens mr. X was hij op het dak gaan zitten om te kijken wat voor soort dakterras die buurman nou eigenlijk wilde maken. Maar daar had hij dan bijvoorbeeld een deurwaarder voor moeten inschakelen, vond het Hof van Discipline.
