Mr. X stond een cliënt bij in een hoger-beroepsprocedure bij het gerechtshof. Drieënhalve week na de zitting kreeg hij bericht dat er vervroegd uitspraak zou worden gedaan. Kort daarop diende mr. X een wrakingsverzoek in. Dat was, zo stelde hij later, een ultieme poging om de aandacht van het hof op de positie van zijn cliënt te vestigen. Want dat een wraking zo lang na de zitting weinig kans van slagen had, dat snapte hij ook wel.
Was mr. X vergeten met zijn cliënt te overleggen? Hoe dan ook, die wist van niks. En toen het arrest kwam met daarin een passage over de wraking – afgewezen dus – wilde mr. X dat maar liever zo houden. Dus maakte hij een kopie van het arrest waarin hij de ongewenste passage ‘wegkopieerde’, en stuurde die naar de cliënt.
Mr. X stuurde – onbewust of onbewust? – wél een complete uitspraak aan de advocaat die hem opvolgde. Op enig moment kwam de wraking in een andere zaak van de cliënt ter sprake en toen viel mr. X door de mand.
Een doodzonde, natuurlijk: de integriteit geschonden en het aanzien van de advocatuur aangetast. Maar vóór mr. X pleitte nog wel dat er geen sprake was van financieel gewin, dat het om een geïsoleerd incident ging ‘veroorzaakt door een gecompliceerde relatie met een voormalige cliënt’, dat mr. X de juiste versie wel naar de advocaat had gestuurd en dat er geen recente eerdere tuchtrechtelijke ingrepen waren geweest. Ook had mr. X berouw getoond en zou hij het nóóit meer doen.
En die mislukte wraking? Was dat geen gebrek aan deskundigheid? Nee, vond de Amsterdamse raad. Je mag in sommige omstandigheden zo’n middel strategisch inzetten om de belangen van je cliënt te dienen.
Het werd een voorwaardelijke schorsing van twaalf weken.
Wie de neiging voelt opkomen een fout te verdoezelen, zou misschien ter onderdrukking kunnen bedenken dat je er uiteindelijk alleen maar meer van stress van krijgt. Je zat al met de vraag: ‘wat als mijn fout uitkomt’? en daar komt dan de nog die veel vervelender vraag bij: ‘wat als mijn gesjoemel uitkomt?’ Dat kan leiden tot járen van leugens en ellende, getuige een zaak uit 2014. Die mr. X vergat tot twee keer toe een zaak na dagvaarding aan te brengen. Hij fröbelde zelf twee vonnissen en een akte in elkaar en stuurde die aan de cliënt, en werd uiteindelijk door de raad in Den Bosch geschrapt…
Mr. X kan nog in beroep.
