Handelsreiziger in innovatie

De Droogbak, het monumentale kantoorgebouw van Clifford Chance recht tegenover Amsterdam CS, is het startpunt van een wandeling met Bas Boris Visser. Hij is advocaat, co-managing partner en Global Head of Innovation and Business Change. Ondanks zijn driedubbele baan wandelt hij regelmatig langs de Amsterdamse grachten. Van huis naar kantoor, dwars door de stad, is het een klein halfuurtje. 

Visser (51) vertelt hoe hij zijn functies combineert. ‘Door keuzes te maken. Ik heb geleerd dingen aan anderen over te laten. Alles zelf doen is echt onmogelijk. Als je werk delegeert, moet je goed kunnen uitleggen en een antenne hebben voor signalen van mensen die eigenlijk nog steeds niet precies weten wat ze moeten doen. Voorheen dacht ik soms te snel dat het duidelijk was, nu neem ik meer tijd om dat te checken. Ik kan er echt van genieten als ik hun ontwikkeling zie, van stagiair tot partner.’ 

Visser geeft toe dat samenwerken niet de eerste reflex van advocaten is, maar benadrukt hoeveel waarde Clifford Chance daaraan hecht. ‘En in mijn innovatiebaan werk ik niet alleen met advocaten, maar ook met datascientists, software- en productdevelopers, continious improvement specialisten en legal projectmanagers.’ Aan hem de taak om het gat tussen de advocaten en de andere collega’s te overbruggen. 

Hij beschrijft een innovatief project als voorbeeld. ‘Elke cliënt heeft wel een keer een vraag over lokale regelgeving rond cryptocurrency in allerlei landen. Als we niet oppassen, vragen we informatie over die lokale regels steeds opnieuw aan onze advocaten. Onze innovation hub ontwikkelt nu een tool om die data sneller te verzamelen in een database die we vervolgens voor meerdere cliënten kunnen gebruiken. De kantoren die die gegevens aanleveren, krijgen zo ook terugkerende inkomsten en de prijs voor de cliënt gaat omlaag.’ 

Visser vindt alle drie zijn functies boeiend. ‘In Amsterdam zijn we met 260 advocaten, we kennen elkaar, daar kunnen we samen echt iets neerzetten.’ Hij is er advocaat voor de bancaire sector en co-managing partner. Daarnaast vertoeft hij een tot twee weken per maand in het buitenland, als innovatiebaas voor zo’n zesduizend collega’s wereldwijd. Spannend, in een wereld die van nature behoudend is. ‘Als je een bonus af laat hangen van declarabele uren, heb je minder snel de neiging te kijken naar technologie, samenwerking met een ander bedrijf of het uitbesteden aan een low cost center in bijvoorbeeld India. De kwaliteit van ons werk is vaak hartstikke goed, maar is de manier waarop we het aanleveren wel de beste, meest ­efficiënte manier?’ 

Dat innovaties soms in een vroeg stadium stranden, ontdekte hij al snel. ‘We wilden een apart bedrijf oprichten dat technologie en juridische kennis moest combineren voor cliënten in de financiële hoek, die veel werk hebben aan het bijhouden van alle regulatory issues. We hadden het helemaal uitgewerkt, maar de Engelse collega’s vonden het hooguit interesting. Als ze dat zeggen, weet je dat je er nog niet bent.’ 

Visser had op zijn Amsterdamse budget al mensen aangenomen, om een Legal Tech business te starten. Hij vertelt er enthousiast over, want Clifford Chance Applied Solutions, zoals het bedrijf nu heet, werd succesvol in het automatiseren van standaarddocumentatie van cliënten. De documenten komen in een beveiligde online-omgeving voor de bedrijfsjurist. Die print er na het invullen van een vragenlijst, bijvoorbeeld voor een leningstransactie, de leningsvoorwaarden, zekerheden en bestuursbesluiten uit. 

Nadat dit in Amsterdam aansloeg, werd de innovatie alsnog wereldwijd omarmd. ‘Ik heb ervan geleerd dat je geduld moet hebben bij het meenemen van je collega’s. Vergelijk het met het beeld dat je in een volle touringcar rijdt en op een gegeven moment in je achteruitkijkspiegeltje kijkt en ontdekt dat er niemand meer achter je zit.’ 

Hij weet inmiddels dat je advocaten niet meekrijgt door belerend op een zwarte toekomst te wijzen. ‘Ze vragen regelmatig waar dat burning platform is waar ze op zouden staan. Ik gooi het over een andere boeg, praat over opportunities en vertel dat ik nooit een cliënt spreek die vindt dat het businessmodel van zijn advocaat supergoed op hem is afgestemd, of iemand die het fijn vindt de uurtarieven van advocaten te betalen. Te weinig hoor ik dat we efficiënt werken en zo goed meegaan in de digitale transformatie van de wereld. Maar we moeten echt laten zien dat we bereid zijn te veranderen, willen we in hun panel blijven. En dan bedoelen ze niet innovatie via een persbericht over een applicatie die nooit wordt gebruikt.’ 

Clifford Chance investeert het meest in wat Visser ‘Best Delivery’ noemt, wat hij beschrijft als ‘het leren gebruiken van de juiste resources voor het juiste werk’. ‘Een groot deel van mijn tijd besteed ik met cliënten aan dit onderwerp. Wereldwijd zijn hier 75 mensen mee bezig. Het is niet alleen essentieel voor cliënten, maar ook voor onze medewerkers zelf. Ooit wilde iedereen die solliciteerde partner worden, maar nu zoeken ze vooral een mooie learning experience en mogelijkheden zich te ­ontwikkelen.’ 

De centrale locatie in de Amsterdamse binnenstad is een soort arbeidsvoorwaarde geworden en ook cliënten komen er graag, vertelt Visser. Het verklaart waarom Clifford Chance niet allang op de Zuidas zit. Maar het oude gebouw moet worden gemoderniseerd. Op de trap voor de ingang vertelt Visser dat ze vanaf november minimaal een jaar kantoor houden bij het Olympisch Stadion, zodat De Droogbak verbouwd kan worden. Na de verbouwing werkt een barista in het atrium, kunnen klanten, developers en advocaten samenwerken in een ‘tech hub’ en is de derde verdieping een open kantoorruimte. ‘De belangrijkste insteek is, hoe creëer je een omgeving waarin je goed kunt samenwerken? Overigens zitten we altijd al met zijn tweeën op een kamer, dat zit in ons DNA en is een belangrijk onderdeel van de ­opleiding.’