‘Marlène het gaat echt niet goed met deze mensen’, appten haar collega’s van de intensive care in het Zuyderland ziekenhuis locatie Sittard-Geleen. ‘De corona-patiënten zijn heel ziek en moeten onder hoge druk beademd worden’. Daar schrok Bergmans van. ‘Ik ben als ic-verpleegkundige niet meer snel onder de indruk, maar dit was een eye opener. Steeds vaker begon ik te denken: de bom is gebarsten, ben ik niet harder nodig in het ziekenhuis?’
Tegelijkertijd hoorde ze dat er een tekort ontstond aan ic-bedden en gespecialiseerd personeel. ‘Collega’s raakten ziek, de druk nam toe, er werden extra ic-bedden gecreëerd.’ Bergmans had nog een lijntje met het ziekenhuis door haar nulurencontract: naast haar baan als advocaat-stagiair werkte ze nog om de week in het weekend op de intensive care. ‘Op kantoor vroegen ze zich begrijpelijk af of die combinatie qua besmettingsgevaar nog wel verstandig was. Iemand opperde tussen neus en lippen door dat ik verlof zou nemen. Dat vond ik wel een goed idee.’
Grote bijdrage
Alle medewerking kreeg Bergmans bij het aanvragen van verlof en haar comeback in het ziekenhuis. Haar kantoor overlegde met de plaatselijke deken, omdat ze in haar opleidingstraject zat en er niet zomaar onbeperkt tussenuit kon. ‘De deken liet weten dat hij het in deze crisistijd een verstandige beslissing vond en complimenteerde mij en mijn kantoor.’ Door het ziekenhuis werd vrijdag een tijdelijk contract opgemaakt. ‘Ik heb nog nooit zo snel een arbeidsovereenkomst voor elkaar gekregen’, lacht Bergmans. Zaterdagavond draaide ze haar eerste dienst op de intensive care.
Door haar collega’s in het ziekenhuis werd ze met open armen ontvangen. ‘Als gespecialiseerd ic-verpleegkundige ben ik direct volledig inzetbaar. Zij krijgen ook hulp van verpleegkundigen van de operatiekamer en anesthesie, maar die weten niet alles van deze categorie patiënten, de ic is een vak apart.’ Dat ze nu haar expertise kan inzetten voor het goede doel, geeft Bergmans veel voldoening. ‘Toen ik hoorde dat het mocht, kreeg ik tranen in mijn ogen, zo opgelucht was ik. Als advocaat-stagiair ben je vooral aan het leren, nu kan ik dankzij mijn lange ervaring meteen een grote bijdrage leveren.’
Mensen bijstaan
Bergmans raakte in de advocatuur geïnteresseerd door haar broer. ‘Die is advocaat en kwam vaak thuis met boeiende verhalen.’ Ze ging rechten studeren naast haar baan als verpleegkundige, begon aan de advocatenopleiding en startte begin dit jaar enthousiast als stagiair bij Tijssen & Saes Advocaten en belastingkundigen in Roermond: ‘Een heel leuk kantoor waar ik goed begeleid word. Het mooie aan de advocatuur vind ik dat je mensen bijstaat die in de knel zitten. Dat je bewust partijdig voor iemand opkomt. Dat is de overeenkomst met de verpleging: daar ga ik ook altijd vol voor de mensen.’
De komende drie maanden dus weer, tijdens deze corona-uitbraak. Want er mag een parallel zijn met het vak van advocaat, als ic-verpleegkundige zal ze de komende tijd geconfronteerd worden met vergaand lichamelijk leed. ‘Je moet als je op de ic werkt tegen stress kunnen’, zegt Bergmans. ‘Je moet houden van een uitdaging. ‘Mijn eerste reanimatie vergeet ik nooit meer. Als je niet correct handelt, kunnen er mensen sterven. Het is een afdeling waar de dood nabij komt.’
Bergmans hoopt voor iedereen dat de crisis snel voorbij gaat. ‘Als deze periode achter de rug is, hervat ik mijn werkzaamheden als advocaat-stagiair weer.’
