Waarom heeft u voor dit vak gekozen?
‘Het eerste jaar na mijn beëdiging heb ik in de algemene praktijk gewerkt, al snel wilde ik specialiseren en heb ik gekozen voor het familierecht. Het familierecht heeft mijn absolute voorkeur vanwege de grote psychologische kant die een rol speelt en vanwege de belangen die dienen te worden behartigd. Geld speelt een rol, maar de achterliggende belangen zijn vaak veel complexer; zekerheid, door kunnen met je leven, angsten overwinnen, verdriet verwerken. Om mensen te kunnen helpen om een ‘nieuwe start’ te maken of te helpen met juridische problemen en vraagstukken, geeft veel voldoening. Het familierecht draait om de zaken die er het meest toe doen in het leven: je gezin, je familie, je privéleven en de rechten en plichten die daarmee verband houden. Daarnaast vind ik het familierecht juridisch ook heel interessant, van verrekenbeding tot het bepalen van de draagkracht van een DGA, veel rechtsgebieden spelen een rol om in familierechtelijke zaken tot een goed advies en goede oplossingen te kunnen komen.’
U heeft redelijk recent de vFAS opleiding afgerond. Hoe kijkt u hierop terug?
‘Voordat ik aan de vFAS begon had ik door cursussen en ervaring in de praktijk al aardig wat kennis opgebouwd. De vFAS was echter een hele goede aanvulling. Ik heb ontzettend veel geleerd. Niet alleen de theorie, maar ook de praktijk wordt vaak besproken. Je leert niet alleen van de docenten maar ook van je medestudenten. Tijdens de opleiding leer je bovendien een hoop collega’s uit het vak kennen, met wie je vervolgens kunt sparren over bepaalde zaken. Daarnaast zorgt de opleiding uiteraard voor een hoop gezelligheid en mooie avonden.’
Wat vindt u van de nieuwe wetgeving voor partneralimentatie (verkorting duur)?
‘Een stap in de goede richting. Hoewel het voor de invoering van de nieuwe wet in theorie ook mogelijk was om de duur van partneralimentatie te verkorten, was dit in de praktijk toch behoorlijk lastig. De nieuwe wetgeving past beter bij de huidige samenleving waar vaak sprake is van tweeverdieners en waarbij zowel mannen als vrouwen worden gestimuleerd om zelfstandig te zijn en blijven. Door de kortere termijn, is de onderhoudsgerechtigde eerder genoodzaakt actie te ondernemen en zich in te spannen om in het eigen onderhoud te voorzien. Het zou helemaal fijn zijn als de wetgeving ervoor zou zorgen dat men zich al tijdens het huwelijk bewust is van de gevolgen van een scheiding en de verkorte duur van de onderhoudsverplichting, maar ik denk dat men hier tijdens het huwelijk nog niet erg mee bezig is.’
CV Marjolijn van Diepen
- Beëdigd in december 2012
- Werkzaam bij RWV advocaten in Leiden
- Deed vFAS-opleiding tussen 2016-2019