Je hoeft geen supergespecialiseerde arbeidsrechtadvocaat te zijn om te weten dat je van een ontslag op staande voet binnen twee maanden de nietigheid kan inroepen – daarna is die mogelijkheid vervallen. Mr. X kreeg op 4 juli 2019 een meneer op bezoek die er op 29 mei op staande voet uit was gevlogen – hij had dus nog een dag of 25.
In het zogenaamde Diagnosedocument van het Juridisch Loket stond abusievelijk dat het ontslag dateerde van 29 april – als dat klopte zou de termijn dus al zijn vervallen.
Verstreken termijn
Mr. X besprak de zaak op 4 juli met de cliënt en gaf hem een handgeschreven briefje mee met documenten die de cliënt hem per e-mail moest sturen. Mr. X belde op enig moment met de (oud)werkgever van de cliënt – wat er in dat gesprek besproken is weten we niet.
Op 22 juli – een week voor het verstrijken van de termijn – mailt de cliënt aan zijn advocaat: ‘graag zou ik vandaag willen weten wat de status is van mijn zaak (…). Omdat het momenteel financieel een probleem gaat worden ik krijg zoals u weet geen ww en ook heb ik geen recht op bijstand (…). Tevens verloopt het termijn binnenkort om te reageren op het ontslag.’
Maar de termijn verstrijkt, zonder dat mr. X de nietigheid heeft ingeroepen.
Verzaakt
De cliënt klaagt – en de deken sluit zich daar met een bezwaar bij aan – dat mr. X zijn plicht als advocaat ernstig heeft verzaakt. Maar volgens mr. X was hij geen procedure begonnen vanwege de datum in dat Diagnosedocument: klager had simpelweg te laat bij hem aangeklopt en hij had de zaak daarom niet aangenomen.
Maar dat gaat er bij de tuchtrechter niet in. Als mr. X meende dat de cliënt al te laat was, had hij dat aan de cliënt moeten bevestigen. En waarom dat handgeschreven briefje met toe te sturen stukken als je de zaak niet hebt aangenomen? Waarom dan contact opgenomen met de (ex)werkgever? En, zou je eraan kunnen toevoegen, hoe kon het dat tijdens het gesprek met de cliënt niet was gebleken dat de datum in het Diagnosedocument niet klopte?
Afschuiven schuld
De manier waarop je met fouten omgaat weegt bij de tuchtrechter misschien wel zwaarder dan de fout zelf. Heb je geprobeerd de schade voor je cliënt te beperken? Heb je open kaart gespeeld en spijt betuigd, heb je je verzekeraar geïnformeerd? Wie de schuld op een ander (in dit geval de benadeelde cliënt) probeert te schuiven roept antipathie op en kan zeker bij de tuchtrechter op weinig begrip rekenen.
Mede omdat mr. X volgens de tuchtrechter de feiten had geprobeerd te verdraaien en de fout in de schoenen van de cliënt probeerde te schuiven, krijgt mr. X een forse douw: vier weken schorsing, waarvan twee voorwaardelijk. Maar hij kan nog in beroep.
