Met de verkiezingen in het vooruitzicht melden steeds meer gegadigden zich aan het politieke front. Wat opvalt, is het aantal advocaten dat de sprong waagt.
Enkele namen: Sébas Diekstra, Peter Plasman, Sidney Smeets, Imran Hyder en Don Ceder.
Niet onlogisch. Er zijn veel overeenkomsten tussen advocatuur en politiek. Denk aan de drive om op te komen voor de burger, gevoel voor rechtvaardigheid en interesse in de maatschappij. Als advocaat ben je hiermee dagelijks bezig. Wat zijn de beweegredenen om dan toch de politiek in te gaan? Als advocaat moet je ‘roeien met de riemen die je hebt’, als politicus máák je wetgeving. We hebben allemaal de strubbelingen gezien tussen minister Sander Dekker en de (sociale) advocatuur.
Betere inrichting van het rechtsbijstandsstelsel en de rechtspraak vormen enkele drijfveren van advocaten om de politieke arena te betreden. Maar ook kwesties als woningnood, sociale voorzieningen, ruimtelijke ordening en werkgelegenheid zijn zaken waarmee advocaten zich bezighouden.
De gemiddelde advocaat heeft vaardigheden waar politiek Den Haag jaloers op kan zijn. Pleitskills komen prima van pas tijdens de debatten. Dossiers doorspitten en analyseren is appeltje-eitje. Het geheugen is goed getraind. Een advocaat lijdt niet snel spontaan aan geheugenverlies. Anders dan veel politici staan advocaten met ‘hun poten in de klei’. Kernwaarden als integriteit, vertrouwelijkheid en deskundigheid zijn al aanwezig. De cliënt (lees: de Nederlandse burger en/of bedrijfsleven) door dik en dun steunen, is corebusiness. Ook op internationaal politieke toneel schitterden advocaten en zijn zij in staat geweest iets groots te verwezenlijken. Denk aan Barack Obama, Tony Blair en Mohammed Ali Jinnah, grondlegger en eerste gouverneur van Pakistan. Dicht bij huis hebben wij Thorbecke als componist van onze grondwet.
Bovengenoemde nieuwkomers zijn niet onbekend met media(druk). Toch is de media-aandacht voor een politicus ánders. Mede hierdoor boek(t)en politieke pleitbezorgers niet altijd successen. Denk aan het politieke avontuur van Theo Hiddema dat abrupt tot een einde kwam. Hij noemde zichzelf ‘politiek arbeidsongeschikt’ mede door zaken als ‘goede smaak, eigendunk en arbeidsvreugde’. Ook bleek voor Zuidas-advocaat Ferd Grapperhaus, ondanks veel goed werk, de bruiloftsknuffel fataal: hij wordt lijstduwer bij het CDA. Om nog maar te zwijgen over de kortstondige politieke carrière van Bram Moszkowicz.
Misschien is zelfoverschatting en onvermogen tot zelfrelativering ook wel een advocatuurlijke eigenschap.
Advocaat-politicus
Als de coronacrisis iéts duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel het belang van politiek Den Haag. Dáár wordt het allemaal beslist. Dat geeft de komende Tweede Kamerverkiezingen extra gewicht.
