Achteraf bedacht mr. X: mijn rechtsbijstandsverzekering! Een half jaar na dato stuurde hij Achmea de declaratie van zijn kantoor – ruim € 9.000. Hij had de zaak weliswaar niet vooraf aangemeld, schreef hij erbij, maar dat kon ook niet worden gevergd vanwege de grote haast: zijn boot lag indertijd ‘onbeheerd te dobberen’ op de plas.
De verzekeraar wees de claim af: ook bij spoed moet je een zaak eerst melden en toestemming vragen voordat je een derde inschakelt, zegt de polis.
Mr. X beriep zich op de vrije advocatenkeuze. Bovendien was het ‘volstrekt zinloos’ geweest Achmea te informeren, gezien de ‘ultra spoed’: hun email-responstijd alleen al was vijf dagen. Achmea moest betalen, anders zou hij de zaak uit handen geven.
Maar, antwoordde Achmea, u had toch ook kunnen bellen?
Mr. X kondigde aan dat hij het er niet bij liet zitten. Hij sommeerde nog maar eens, en diende een klacht in.
Verzekeraar
Intussen wilde de verzekeraar het naadje van de kous weten: wat waren de werkzaamheden van mr. X zelf? Wat was nou precies het risico als die boot niet onmiddellijk in de jachthaven kon?
Mr. X kwam mondjesmaat met informatie. In de kortgeding-dagvaarding stond dat de boot indertijd bij een andere jachtwerf lag ter reparatie. Als hij daar weg moest zou mr. X elders stallingskosten moeten maken. En er kwam een urenspecificatie, maar wie wat had gedaan bleef lang onduidelijk.
Uiteindelijk stapte mr. X naar de kantonrechter. Die gaf de verzekeraar gelijk.
Achmea uit bij de Haagse raad van discipline een aantal klachten, die er volgens de raad in de kern op neerkomen dat mr. X niet integer heeft gehandeld. De raad vindt dat ook: zelf niet tijdig melden en dan zes maanden later plompverloren een declaratie sturen, een dwingende en arrogante toon aanslaan, ook je eigen uren zonder toelichting in de declaratie meenemen… En dat terwijl je in zo’n dubbelrol van verzekerde en advocaat extra zorgvuldig moet zijn.
Maar dat mr. X de verzekeraar bewust op het verkeerde been had willen zetten over de toedracht en het ondoorzichtig declareren van privé aan de zaak bestede uren neemt de raad niet aan, al was de verstrekte informatie ‘wat versnipperd’ en ‘niet telkens hetzelfde’.
Verlies
De raad ziet meer een advocaat die zich niet houdt aan de hem bekende spelregels en vervolgens niet tegen zijn verlies kan. Mr. X was zich verongelijkt gaan gedragen met een toon die een advocaat onwaardig was. En hoe oprecht waren de door hem ter zitting gemaakte excuses, in het licht van het feit dat hij zijn hoger beroep tegen de kantonrechtersuitspraak toch wilde doorzetten?
Mr. X kreeg een berisping, maar de beroepstermijn loopt nog.
