Geachte redactie,
U schrijft in redactioneel van nummer 5 onder verwijzing naar pagina 21 dat Minister Dekker over 1 ding gelijk had, namelijk dat de Toeslagenaffaire niet ging om mensen die geen toegang tot de rechter hadden. Dekker misleidt hier de boel. Immers, de mensen hadden geen toegang tot het recht omdat ze in de bezwaarprocedures tegen de Belastingdienst niet bijgestaan mochten worden door advocaten op basis van gefinancierde rechtsbijstand. Sterker nog, wij hadden vanaf 2012 eerst via de high trust toestemming van de Raad voor Rechtsbijstand om ook in bezwaar slachtoffers bij te staan. Vervolgens werden alle toevoegingen hierna weer ingetrokken door de Raad voor Rechtsbijstand in bezwaarprocedures, omdat alles ineens als zelfredzaamheid werd bestempeld, want het was allemaal zo simpel, dat de slachtoffers dat zelf wel konden(!). Hierdoor moesten wij aan de Raad voor Rechtsbijstand een zeer groot bedrag aan rechtsbijstand terug betalen als sociaal kantoor.
Aangezien de slachtoffers niet bijgestaan mochten worden in bezwaarzaken was er uiteraard wel een probleem met de rechtsbescherming. Juist in bezwaar kan er namelijk nog veel recht gezet worden en de fiscus verstrekt zelf naar de mensen in bezwaar alleen maar nietszeggende standaard formuliertjes.
In beroep worden er weliswaar wel toevoegingen verstrekt maar toen liep de sociale advocatuur vanaf 2012 op tegen onjuiste uitleg van de wet door Rechters en de Raad van State, die hun oren vooral lieten hangen naar de fiscus. Dus toen ook geen rechtsbescherming.
Er zijn maar weinig sociaal advocaten die op toevoeging fiscale zaken doen én die ook fiscalist of belastingkundige zijn. De jongens en meisjes van de Zuidas doen geen toevoegingszaken. Wij zijn dus maar met zo weinig sociaal advocaten dat er kennelijk bij de rechter door de sociale advocatuur moeilijk nog een stevige vuist te maken is en kennelijk zijn onze cliënten van minder belang om serieus te nemen. De vraag rijst waarom de rechtelijke macht en de Raad van State de sociale advocatuur niet eerder serieus nam. De argumenten waren in 2012 al bekend! De argumenten die vanaf 2012 werden aangevoerd door de sociale advocatuur werden pas in 2019 gehonoreerd door de Raad van State derhalve moesten wij daar 7 jaar over procederen! En de problemen zijn voor veel slachtoffers nog steeds niet opgelost, andere mensen hebben inmiddels veel te veel tegemoetkoming gekregen en lachen zich rot. Dus beweer niet dat de Toeslagenaffaire geen gebrek aan rechtsbescherming was, die is er nu nog niet.
Zodra de € 30.000,= naar het oordeel van de belanghebbende ten onrechte is afgewezen door de belastingdienst valt het bezwaar nog niet onder de tijdelijke regeling van Dekker van gratis rechtsbijstand in bezwaar (subsidieregeling pakket rechtsbijstandherstelregelingen kinderopvangtoeslag). Dat moet nog steeds via een gewone toevoeging, maar in een dergelijk bezwaar tegen de belastingdienst is er dan nog steeds geen recht op toevoeging. Het beleid en de toepassing daarvan zijn immers niet gewijzigd dus dit valt officieel nog steeds onder zelfredzaamheid. De Raad voor Rechtsbijstand beweert weliswaar dat ze daar nu soepeler mee om zullen gaan, maar dat is geen garantie en bevreemdt. Waarom deden ze jaren daar voor zo moeilijk over toevoegingen in bezwaar, die wel degelijk op grond van het bestaande wettelijk kader ook toen verstrekt hadden kunnen worden en waarvan nu erkend wordt dat het ingewikkelde procedures zijn? En waarom laat Minister Dekker niet alle bezwaarprocedures tegen de fiscus via de gewone toevoeging lopen maar via een tijdelijke regeling die veel minder betaalt in bezwaar en geen rechtsbescherming biedt als de € 30.000,= wordt afgewezen? In overleg met de NOVA en de VSAN heeft de Raad voor Rechtsbijstand naast deze regeling nu weer een nieuwe tijdelijke regeling voor kwesties die iedere keer (ten onrechte) voor zelfredzaamheid werden afgedaan (tijdelijke regeling advies toevoeging zelfredzaamheid). Er kunnen advies toevoegingen aangevraagd worden op basis van vage voorwaarden voor zaken die onder zelfredzaamheid vallen. Aldus moeten de gewone bezwaarprocedures tegen de belastingdienst die niet onder de andere regeling van Minister Dekker vallen, nu ineens op basis van een adviesje uitbetaald worden omdat deze nog steeds als zelfredzaamheid worden bestempeld? Als die lappendekentjes van tijdelijke regeltjes zijn een doekje voor het bloeden en alleen voor de bühne. Ze lossen niets op en leiden niet tot verbeterde rechtsbescherming alleen tot verdere korting op de sociale advocatuur omdat nu ook de adviestoevoeging weer verder uitgehold zullen gaan worden. De rechtshulppakketten hollen alleen maar het systeem uit. Als klap op de vuurpijl wil Minister Dekker per punt nog maar € 86,= uitbetalen, een forse verlaging ten opzichte van de tijdelijke € 127,= die er nu is! Geweldig zo’n minister voor rechtsbescherming. Terecht dat de NOVA uit het overleg is opgestapt.
Voor de sociaal advocatuur die terug moest betalen aan de Raad voor Rechtsbijstand wordt er tot op heden niets rechtgezet. Wij als sociaal kantoor leden grote schade door de terugvorderingen van de Raad voor Rechtsbijstand in bezwaarzaken tegen de fiscus. Er werd doodleuk gesteld dat wij de rekening dan maar bij de slachtoffers moesten neerleggen. Achteraf konden we bij mensen die al kaalgeplukt waren door de fiscus natuurlijk onmogelijk onze rekening neerleggen.
Vage beloften van de Raad voor Rechtsbijstand naar de Orde dat de betaling aan de advocatuur op basis van de tijdelijke regeling van Minister Dekker over gratis rechtsbijstand wanneer de € 30.000,= niet voldoende is voor slachtoffers, later wellicht in hoogte nog kan worden bijgesteld, is flauwekul. De Raad voor Rechtsbijstand heeft daar niets over te zeggen, die regeling werd ze door Financiën opgelegd zonder dat ze zelfs inspraak hadden in de regeling! Het zijn maar uitvoerders!
Het onderschrijven van het Advocatenblad van het flauwekulstandpunt van Minister Dekker dat de Toeslagenaffaire geen kwestie van gebrek aan rechtsbescherming was is dus pertinent onjuist en doet de sociaal advocaten geen goed.
Wij hebben als sociaal advocatuur eindelijk een beetje gehoor bij de politiek en jullie zwakken dat direct weer af. Minister Dekker of een volgend minister zal het Advocatenblad wel dankbaar zijn, die kan dit namelijk weer gaan gebruiken als argument om verhogingen van de vergoedingen tegen te houden voor de sociaal advocatuur en ook zijn voorstel voor verlaging ligt al klaar? Ik verzoek u dus om de stelling dat de toeslagenaffaire geen kwestie is van gebrek aan toegang tot de rechter aan te passen en recht te zetten in uw redactioneel en mijn schrijven te plaatsen omdat er sprake was en is van een gebrek aan rechtsbescherming ook bij de rechtelijke macht en de Raad van State.
En dan heb ik het nog niet over grote gebreken in de rechtsbescherming en allerlei ernstige dispariteiten in regelgeving die ten onrechte door de bestuursrechter en de Raad van State volledig op conto van onmogelijke bewijslast van belanghebbenden worden geschoven, zoals bij briefadressen voor dak- en thuislozen, inlichtingenplicht in de Participatiewet, bewijsonmacht in medische geschillen tegen het UWV en de gebrekkige toegang tot het recht bij geschillen tegen zorgverzekeraars (indicaties). Ook dit wordt al jaren lang in stand gehouden door bestuursorganen en rechtelijke macht, waarbij de bewijslast ten onrechte bij onschuldige burgers wordt neergelegd. Allemaal kennelijk volgens Minister Dekker simpele procedures die in 1 dagje wel uit te procederen zijn op basis van een uurtarief wat lager is als 22 jaar geleden en wat nu nog verlaagd moet worden. En let wel, meneer Dekker, een uurtarief is echt iets anders dan een uurloon!
Met vriendelijke groet,
W.C. de Jonge.