Sinds de oprichting in 1934 door de – toen nog – 92 Nederlandse dagbladen wist het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) zich jarenlang verzekerd van stabiele eigenaren, tevens afnemers. Het Haagse persbureau groeide uit tot een instituut binnen het Nederlandse medialandschap, tot de dagbladen in 2003 een meerderheidsbelang aan NPM Capital verkochten. Vanaf dat moment werd het een speelbal op de vrije markt. Via Veronica Ventures volgde in 2018 John de Mol die met het ANP een eigen nieuwsmerk binnen zijn Talpa-imperium wilde opzetten. Vorig jaar veranderde De Mol van strategie en belandde het persbureau weer in de etalage.
Met de nieuwe eigenaar Chris Oomen keert de rust weer. Oomen was eerder bestuursvoorzitter van DSW Zorgverzekeraar en maakte fortuin als oprichter van optiehuis Optiver. ‘Anders dan de gangbare private-equity-partijen is Oomen niet gericht op sterke groei of snelle exit. Hij wordt gedreven uit de maatschappelijke betrokkenheid om het ANP voort te zetten als sterke en onafhankelijke nieuwsorganisatie,’ zegt Kamerman (51) die Oomen adviseerde.
Dankzij diens eerdere ervaring viel de keuze van Oomen snel op Kamerman. ‘Ik adviseerde Veronica bij de verkoop van het ANP aan Talpa en ken de adviseur van Oomen.’ De advocaten van Vestius zeggen zich prima staande te houden tussen de grote Zuidas-kantoren. ‘Wij richten ons op transacties van tussen de vijf en honderd miljoen euro. In deze markt ligt veel ruimte.’ Kennis van de overnamepraktijk deed Kamerman eerder op bij Baker McKenzie en Lexence. ‘Dat zijn bepalende stappen geweest binnen mijn loopbaan, maar binnen Vestius kan ik me volledig richten op de Nederlandse “mid-market”, waar de lijnen kort zijn. Hoe directer het contact, hoe beter.’
Kamerman schoof aan toen Oomen en De Mol het al eens waren over de prijs. ‘Toch begon daarna het echte werk. Zaken die in de eerste fase onbesproken waren gebleven, zijn door mij uitonderhandeld.’ Ook het oordeel van de ondernemingsraad was van belang. ‘Het waarborgen van de onafhankelijkheid van de redactie is zeker een gespreksonderwerp geweest, maar geen pijnpunt. Het ANP-management heeft iedereen ervan weten te overtuigen dat Oomen de kernwaarden onderschrijft.’
Oomen (1949) zegt in diverse media ‘het ANP nooit te verkopen’. Waarom zou de redactie dat nog geloven? Kamerman: ‘Ik heb alle vertrouwen in de drijfveren van Oomen, maar inderdaad ben ik nog nooit een koper tegengekomen die zegt de boel op te knippen en binnen vijf jaar te verkopen.’