Mr. X werd in 2014 curator in een faillissement van een man die in Marokko nog € 29.000 had liggen. De bankrekening met het geld stond op naam van zijn vrouw. Van de Marokkaanse wet mocht het saldo niet worden overgemaakt naar Nederland.
Mr. X bedacht iets. Hij stelde voor dat een zekere meneer I, een Nederlander van Marokkaanse afkomst, het saldo zou krijgen. In ruil zou I dan 90 procent van het bedrag overmaken naar de boedel. Mr. X verstrekte meneer I alvast een bankafschrift van de Marokkaanse rekening.
Marokko
In 2018 – er was inmiddels een andere curator – meldde meneer I zich bij het paar. Hij mocht langskomen. Kort daarop vertrok mevrouw, zonder toestemming van de nieuwe curator, met meneer I naar Marokko. Ze haalde het geld van de rekening. Meneer I nam het aan, vertrok, en liet nooit meer iets van zich horen.
In 2021, zeven jaar na faillissement, zitten meneer en mevrouw in de schuldsanering.
Het paar klaagt onder andere dat mr. X met zijn initiatief heeft gezorgd dat meneer I, gebruikmakend van het bij klagers gewekte vertrouwen en de ten onrechte door mr. X aan I verstrekte informatie, klagers heeft kunnen bedonderen.
Curator
Omdat mr. X handelde als curator (dus niet als advocaat) hanteerde de raad van discipline in Amsterdam als norm of mr. X met zijn handelen het vertrouwen in de advocatuur had geschaad. Curatoren zijn niet snel tuchtrechtelijk de klos, onder meer omdat zij met uiteenlopende belangen rekening moeten houden, aldus de raad.
In dat licht beschouwd had mr. X niet tuchtrechtelijk verwijtbaar gehandeld. Volgens de raad had mr. X op de zitting goed kunnen uitleggen wat zijn beweegredenen waren om met meneer I te onderhandelen over zijn plan. Uit zijn verklaring bleek dat hij er goed over had nagedacht en ook de rechter-commissaris had geïnformeerd. Mr. X was net als klagers slachtoffer van de oplichting.
Dat mevrouw zonder toestemming van de nieuwe curator had gehandeld, hielp klagers natuurlijk ook niet. Mr. X mocht in de context een bankafschrift aan meneer I verstrekken. Of hij nog meer informatie had gegeven was onduidelijk gebleven.
De raad begreep dat klagers er een vervelend gevoel aan hadden overgehouden, maar de klacht werd ongegrond verklaard.
Oplichting
‘Vervelend gevoel’ lijkt wat zwak uitgedrukt. En dat mr. X ook ‘slachtoffer’ was wat sterk. Het waren toch niet zijn 29.000 euro’s die weg zijn. Je zou wel willen weten of hij, indien het plan nog onder zijn verantwoordelijkheid was uitgevoerd, meer zekerheid zou hebben ingebouwd om de oplichting te voorkomen.
Beroep staat nog open.
