De ouders van zijn vriendin waren aansprakelijk gesteld door hun huurders, die letselschade hadden opgelopen bij de val door een lichtkoepel op het dak. Mr. X wilde zijn ‘schoonouders’ in die zaak wel bijstaan.
Een opdrachtbevestiging stuurde mr. X niet. Voor de procedure schakelde hij een procesadvocaat in. Die liet hij tijdens de comparitie zeggen dat de cliënt ziek was – een leugen; mr. X had zijn schoonouders niet geïnformeerd.
De schoonouders werden veroordeeld tot schadevergoeding, tussen € 150.000 en 200.000, nader op te maken bij staat. Op verzoek van schoonvader stelde mr. X hoger beroep in – grieven bleven echter achterwege.
De wederpartij deed een schikkingsvoorstel, als je het zo kunt noemen: 1,8 miljoen tegen finale kwijting. Mr. X stuurde het niet door. De beslagen die de wederpartij vervolgens voor dit bedrag legden kwamen bij de schoonouders als een mokerslag aan.
Mr. X legde de zaak neer. Hij betaalde alle kosten, ook het griffierecht en de procesadvocaat. Bij de tuchtrechter erkende mr. X dat zijn aanpak verkeerd was geweest. Hij had zijn schoonouders willen ontlasten en ze daarom zoveel mogelijk in de luwte gelaten. Hij had het ‘niet sjiek’ gevonden om de procedure zelf te doen, omdat hij bij de desbetreffende rechtbank een rechter kende. Het zou ook geen zin hebben gehad om schoonpapa mee te nemen naar de comparitie, want die wilde pertinent niet schikken.
Dat rare schikkingsvoorstel had hij achteraf gezien natuurlijk moeten melden, maar hij had ook niet voorzien dat er een beslag op zou volgen. Hij bood ter zitting nogmaals zijn excuses aan zijn schoonouders aan, en wees ze nog eens op de mogelijkheid zijn beroepsaansprakelijkheidsverzekering aan te schrijven.
Tekortgeschoten
Volgens de raad van discipline Arnhem-Leeuwarden was mr. X ernstig tekortgeschoten in de informatievoorziening en de zorg voor zijn cliënten. Bovendien had hij de rechtbank misleid door zijn collega een valse verklaring te laten afleggen. Had hij de rechtbank niet gewoon vooraf kunnen melden dat de cliënt niet wilde schikken? En had hij niet even kunnen reageren op het schikkingsvoorstel? Het uitblijven daarvan had de wederpartij wellicht aangezet tot het beslag voor dat hoge bedrag.
Mr. X had naast de zorgplicht de kernwaarden onafhankelijkheid en integriteit geschonden. Maar vanwege de excuses, de schadeloosstelling en de gevolgen voor de familieverhoudingen blijft het bij een berisping.
Uit een tweede uitspraak van de raad van dezelfde dag blijkt dat mr. X ook bij de broer van zijn partner de mist inging. Geen opdrachtbevestiging, jaren niks doen. Uit eigen zak zelfs de hele schade betalen, maar zonder dit aan de broer uit te leggen. Excuses en verstoorde familieverhoudingen – hier komt mr. X zelfs weg met een waarschuwing.
Het geheel overziend lijkt het of mr. X telkens allerlei problemen voorzag, en telkens de verkeerde afslag nam om ze te voorkomen of te ontwijken. Had hij maar op dag één besloten het hele mijnenveld niet te betreden…
Mr. X heeft zich inmiddels uitgeschreven als advocaat.
