Voor de ontwikkeling van Beer advocaten, maar ook voor de letselschadebranche in het algemeen, is Josée heel belangrijk geweest. Zij was een wijze vrouw, met een groot hart en een enorme betrokkenheid.
Al in 1992 was Josée als jong advocaat, destijds verbonden aan het toenmalige Trenité van Doorne, zeer betrokken bij de rechtshulp aan slachtoffers van de Bijlmerramp.
In 1995 sloot zij zich aan bij Beer advocaten waar zij enkele jaren later onderdeel van de eerste maatschap werd. Een partner met een oog voor allen die op het kantoor werkzaam waren en die zich ervoor inzette dat het een ieder goed ging.
In de jaren 1999/2000 en daarna vervulde Josée een centrale rol bij de rechtshulp aan slachtoffers van de Legionella-uitbraak tijdens de Westfriese Flora in Bovenkarspel en die van de Cafébrand in Volendam. Toen al bleek haar gave om in een setting van tegengestelde belangen met iedereen te praten en te zien waar de oplossing zou kunnen liggen.
Als vanzelf heeft zij zich vervolgens toegelegd op mediation. Dat was toen mediation in letselschadezaken nog niet heel gebruikelijk was. Door haar initiatieven heeft mediation in de letselschadebranche een grotere vlucht genomen. Het was op haar lijf geschreven. Een bemiddelaar pur sang die uiteindelijk ook werd gevraagd om training aan (aspirant)mediators te geven.
Maar er was ook iets anders belangrijk. In de gepolariseerde letselschadebranche staan slachtofferadvocaten en verzekeraars vaak lijnrecht tegenover elkaar. In dat klimaat kan mediation de brug zijn die tot de oplossing leidt. Dat klimaat maakt het echter ook moeilijk om een persoon te vinden waar beide partijen vertrouwen in kunnen hebben. Door haar waardevolle persoonlijkheid heeft Josée zowel het vertrouwen van slachtofferadvocaten als van verzekeraars genoten. Dat maakte haar, naast haar vaardigheden, de ideale mediator in het mijnenveld dat de letselschadebranche is. Als mediator was zij zeer succesvol. Daardoor heeft zij voor veel mensen oplossingen naderbij gebracht die voordien heel ver weg leken.
Josée heeft zich ook breder maatschappelijk ingezet. Jarenlang was zij lid van de Raad van Discipline van de Orde van Advocaten te Amsterdam. Daarnaast heeft zij zich intensief ingespannen als lid van de Compensatie Commissie Seksueel Misbruik in de Rooms-Katholieke Kerk. In die laatste functie heeft zij jarenlang heel moeilijk werk gedaan dat ontzettend belangrijk was voor de betrokken slachtoffers.
In verband met de ziekte waaraan zij uiteindelijk overleed, was zij in 2019 helaas – eerder dan zij had gewild – genoodzaakt om de praktijk neer te leggen. Josée was alom geliefd door degenen die het leven en het werk met haar mochten delen. Haar overlijden veroorzaakt een groot gemis.