Mr. X is letselschadejurist. Zijn ‘grote droom’: advocaat worden. Van een mislukte poging uit 2016 wist hij dat het lastiger is om goedkeuring te krijgen voor een buitenpatronaat.
In 2019 deed mr. X een nieuwe poging. Hij zou in dienst gaan bij mr. Y voor 32 uur per week. Het plan werd goedgekeurd: mr. X kon in 2020 beginnen.
In het tussentijdse stageverslag van mr. Y stond dat mr. X geen 32, maar 40 uur bij hem werkte. En het bleek de orde dat mr. X een letselschadebureau had, in een andere plaats. De orde stelde vragen. Er kwamen ontwijkende antwoorden.
Schoon schip
De deken ging met mrs. X en Y in gesprek. Hij drong erop aan schoon schip te maken.
Mrs. X en Y trokken zich even terug en vertelden toen dat mr. X voorheen vier dagen in loondienst bij mr. X werkte en één dag voor het letselschadebureau. Sinds februari 2022 was hij fulltime advocaat-stagiair, als zelfstandig ondernemer. Hij begreep nu dat hij dit had moeten melden, waarvoor excuus.
Deze linie hield niet lang stand, want de orde vroeg om loonstrookjes en mr. X moest toegeven dat er nooit uitvoering was gegeven aan de arbeidsovereenkomst. Sterker: híj́ betaalde zijn patroon, € 5.000 in het eerste jaar en € 2.500 in het jaar daarop. Ook de beroepsopleiding betaalde hij zelf.
De deken diende een bezwaar in. Mr. X, en mr. Y in een parallelle procedure, erkenden grotendeels de verwijten.
Salaris
De raad van discipline stelt vast dat mr. X van meet af aan als stagiair-ondernemer had gewerkt. Dat lijkt een vooropgezet plan, maar vaststellen kan de raad dat niet omdat de heren volhouden dat ze pas later bedachten dat mr. X geen salaris hoefde en dat mr. Y dat ook helemaal niet kon betalen.
Mr. X heeft zich inmiddels zelf uitgeschreven maar zei ter zitting wel ‘dat het alweer kriebelde’. Hij moet bij een eventuele geslaagde herinschrijving in elk geval nog dertien weken op de bank. Ook mr. Y kreeg een schorsing van dertien weken.
