De rechter die partij kiest – Linda van der Vaart, tot voor kort advocaat arbeidsrecht bij KienhuisHoving in Utrecht, maakte het mee toen ze een supermarkt bijstond die een stelende werknemer op staande voet had ontslagen. De advocaat van de werknemer diende een verzoekschrift in om het ontslag te vernietigen, maar pas na de vervaltermijn. Kansloos volgens de regels van het arbeidsrecht. Een dag voor de zitting kreeg Van der Vaart telefoon van de advocaat van de wederpartij, die vertelde dat hij zijn cliënt niet langer bijstond omdat de rekeningen niet meer werden betaald. Ter zitting stond de tegenpartij dus alleen, tegenover Van der Vaart, een student-stagiair, de HR-manager en de leidinggevende van de werkgever.
‘De rechter zag dat natuurlijk ook,’ vertelt Van der Vaart. ‘Een heel team tegenover de eenzame werknemer die komt met een zielig verhaal dat hij in zak en as zit en zijn baan graag terug wil omdat hij kostwinner is en nu vanwege dat ontslag op staande voet ook geen WW kan aanvragen. Zijn vrouw en dochter zitten te huilen in de zaal. En ineens hoor ik de rechter vragen: “Wilt u geen beroep doen op de redelijkheid en de billijkheid, zodat we aan die vervaltermijnen mogelijk niet toekomen?”’
