Onlangs moesten Andries en Simon Polkerman (35) onder tijdsdruk een weekend doorwerken aan een spoedklus. Andries: ‘We besloten de zaak samen te behandelen. Maar toen ik op zaterdagnacht aan het processtuk schreef, realiseerde ik me plotseling dat ik geen werkafspraken had gemaakt met mijn broer. Op zondag legden we onze stukken naast elkaar en zagen we dat waar de een was gestopt met schrijven de ander verder was gegaan. Het verhaal bleek complementair en de passages sloten naadloos op elkaar aan: de toon die erdoorheen klonk, was exact dezelfde. Dat vond ik bijzonder.’
De eeneiige tweeling Polkerman – Simon is een paar minuten ouder dan Andries – studeerde rechten in Groningen. Andries: ‘We hebben de middelbare school en onze studie afgerond met exact dezelfde cijfers.’ Simon: ‘We zijn genetisch kennelijk hetzelfde geprogrammeerd, maken soortgelijke keuzes en denken op dezelfde wijze.’ Andries: ‘Dertien jaar geleden vertelde ik Simon dat ik van plan was een sollicitatiebrief te sturen naar De Brauw. Niet heel verrassend antwoordde Simon dat hij dat een paar dagen daarvoor al had gedaan.’ De broers hebben bewust voor het pad van de procesadvocatuur gekozen. Andries: ‘Het is een juridisch spel waar we veel van onszelf in kwijt kunnen, zowel aan de strategische als aan de menselijke kant. Strijden voor een cliënt past bij ons karakter.’
