De 28-jarige Brendel vertegenwoordigt namens de SJBN advocaten met maximaal zeven jaar werkervaring, waaronder veel stagiairs. Volgens haar krijgen stagiairs anno 2024 niet altijd de beste begeleiding. ‘Er zijn patroons die begeleiding zien als een noodzakelijk kwaad, vooral de oudere garde met ouderwetse standpunten. Sommige patroons verwachten dat stagiairs precies hetzelfde pad bewandelen als zij. Voor hen is partner worden het hoogst haalbare in de advocatuur. Maar jonge advocaten denken bewuster na over hun carrière. Het ondernemerschap is niet meer vanzelfsprekend. Ze willen niet per se veel geld verdienen, maar vooral waardering voor hun werk of iets terugdoen voor de maatschappij. De jonge generatie heeft meer behoefte aan flexibiliteit en begrip voor individuele behoeften.’
‘Neem een advocaat die niet zo goed is in netwerken, maar wel goed in het begeleiden van nieuwe mensen,’ vervolgt Brendel. ‘Misschien heeft die wel meer waarde voor een kantoor dan de netwerktijger die veel uren maakt. Je kunt een uitstekende advocaat zijn, zelfs als je slechts vier dagen per week werkt – afhankelijk van je praktijk en toekomstplannen. Er is nog te weinig variatie in carrièremogelijkheden of oog voor maatwerk waardoor te veel jonge advocaten uit het vak stappen. De advocatuur blijft lang in het oude stigma hangen en het zou fijn zijn als drempels worden verlaagd. Die discussie wordt al langer gevoerd: hoe zet je een cultuurverandering in beweging?’
Losse eilandjes
De SJBN, die de doelgroep met raad en daad bijstaat (zie kader), ziet daarbij ook een rol weggelegd voor de beroepsorganisatie. ’De informatie vanuit de orde is vooral gericht op inhoudelijke mededelingen, maar jonge advocaten willen meer aandacht voor de soft skills, omdat deze vaak onderschat en onderbelicht zijn. We zien goede ontwikkelingen, bijvoorbeeld op het gebied van weerbaarheidstrainingen die de NOvA aanbiedt. Maar er is ook behoefte aan cursussen op het gebied van een goede werkomgeving, hulp bij gebruik van sociale media en persoonlijke ontwikkeling. Er komt al zoveel op je af als beginnend advocaat. Natuurlijk kunnen kantoren die informatie zelf zoeken en aanbieden en kunnen jonge advocaten de rol oppakken door aan te geven waar behoefte aan is. In de praktijk gebeurt dat helaas te weinig. Zo blijft er een kloof tussen generaties, tussen advocaat-stagiairs en de partners. Die losse eilandjes kunnen we alleen overbruggen als we meer gaan samenwerken en met elkaar in gesprek blijven.’
