Wat zie ik over het hoofd, dacht ik. Wat kan ik hier juridisch tegen beginnen? Hoe kan het zijn dat de primaire beginselen van het recht niet worden toegepast? Ik voelde me machteloos en gefrustreerd. Als advocaat heb ik vertrouwen in onze rechtsstaat. Maar in deze zaak werd er totaal geen recht gedaan.
Na een melding bij Veilig Thuis stond ik in 2019 de ouders bij die verdacht werden van kindermishandeling, voortvloeiend uit het münchhausen-by-proxysyndroom. Het kinderdagverblijf van hun dochter had het vermoeden geuit dat de dochter kleiner werd gehouden dan nodig. Er was sprake van een ontwikkelingsbedreiging. Dat werd geenszins door het dossier ondersteund. Sterker nog, de feiten in het dossier stonden haaks op die vermoedens. De zaak kwam in handen van de Raad voor de Kinderbescherming en die concludeerde dat er geen redenen waren voor ongerustheid. Zolang er geen nieuwe feiten en omstandigheden aan het licht kwamen, werd de zaak gesloten. De ouders kregen een afsluitbrief en de rust keerde terug.’
Geen rechtsbescherming
‘Een paar jaar later kreeg ik plotseling het verzoek vanuit het Openbaar Ministerie om alle medische gegevens te overleggen. Ze gingen om een uithuisplaatsing verzoeken. Ik was verbaasd. Op grond waarvan wilden ze die dossiers inzien? Het OM was toch niet bevoegd? Dit betrof immers een civiel verzoek, geen strafrecht. En daarbij was de zaak gesloten. De ouders mochten daar dan toch op vertrouwen?
