‘En dan is er de groep klagers die niet wil berusten in een onwelgevallige beslissing van de raad of het hof en eindeloos wil terugkomen op gedane zaken,’ verzucht de voorzitter van de raad van discipline Arnhem-Leeuwarden in het voorwoord van het gezamenlijke jaarverslag 2023 van de advocatuurlijke tuchtcolleges. ‘Deze klagers grijpen de tuchtprocedure aan om hun gelijk te willen krijgen en dienen ook niet zelden klachten in tegen dekens die naar hun, vaak niet erg bescheiden, mening onvoldoende doen.’
Klachten van deze klagers dragen niet of nauwelijks bij aan het corrigeren van advocaten, maar leggen wel een enorm beslag op deken, griffies en tuchtcolleges, aldus de schrijver. De tuchtcolleges zien zich gedwongen ‘om in de meest uit de hand gelopen zaken een stopbrief te sturen, waarin wordt aangegeven dat verdere klachten of correspondentie over afgedane klachten niet meer in behandeling worden genomen of om de klachten in (voorzitters)beslissingen af te wijzen wegens misbruik van klachtrecht.’
Een zo’n veelklager is de man die tot in 2020 zes (blijkbaar ongegronde) klachten indiende tegen (de voorganger van) mr. X, de deken in Limburg. Mr. X stuurde de tegen hemzelf gerichte klachten zoals voorgeschreven naar de voorzitter van het Hof van Discipline, die normaal gesproken de klacht dan voor behandeling doorverwijst naar een deken in een ander arrondissement (artikel 46c lid 5 Advocatenwet).
Maar eind 2020 vond het Hof het welletjes met deze klager: hij kreeg een ‘stopbrief’. In maart 2023 werd een nieuwe klacht van deze klager daadwerkelijk terzijde gelegd. In november 2023 en januari 2024 kwamen er weer nieuwe klachten.
Een van de klachten hield in dat de deken een rechterlijke beslissing van mei 2023 zou hebben genegeerd waarin diens optreden als ‘evident onrechtmatig’ was bestempeld. Een echt nieuwe klacht dus en kennelijk toch het onderzoeken waard. Want de voorzitter van het Hof van Discipline verwijst ondanks de ‘stopbrief’ dit deel van de klacht naar de Amsterdamse Orde voor onderzoek. De rest wordt terzijde gelegd.
Ongelezen blijven de klachten van klagers-met-stopbrief blijkbaar niet. Al is het erg onaantrekkelijk om aandachtslurpers weer een vinger te geven, helemaal negeren kan ook eigenlijk niet: een stopbrief voor klagers mag geen vrijbrief voor verweerders worden.
Het blijft al met al een beetje pionieren, zolang de wet niet voorziet in een formele bevoegdheid om tuchtzaken in bepaalde gevallen buiten behandeling te stellen.
