‘En ik wil inderdaad op vakantie. Waar gaan we naartoe?’ Met dit verrassende appje trok mr. X de advocaat-cliëntrelatie een heel andere dimensie in. Mr. X deed een alimentatieprocedure voor zijn cliënt en wist dat ze het moeilijk had. Financieel, maar ook mentaal, zo blijkt uit de na het ‘vakantievoorstel’ gewisselde app-berichtjes.
Mr. X stelde etentjes voor, kopjes thee bij hem thuis, al was het maar een uurtje, of een weekend naar Calais. Hij toonde zich ongeduldig of teleurgesteld, telkens als de cliënt zei daar (nog) niet aan toe te zijn .
Redder in nood
Misschien meende mr. X ook privé haar redder in de nood te zijn. Als de cliënt vertelde dat ze in de put zat, bang was weer gekwetst te worden, opzag tegen haar eerste therapiesessie, ging hij lustig verder met proberen haar mee te krijgen.
Maar vooral leek hij bevangen door haar aantrekkingskracht, resulterend in verzoekjes om en uitwisseling van sexy foto’s. Hij kwam zelfs met de mededeling ‘Sorry. Maar ik wil wel seks’ en even later de toevoeging ‘Maar ik wil ook liefde eigenlijk’. Als hij voor de seks moest betalen kon dat ook.
Als de cliënt hem na een maand of twee van deze spanning vraagt ook een procedure over het ouderlijk gezag voor haar te voeren lijkt mr. X bij zinnen te zijn gekomen: hij neemt de nieuwe zaak niet aan.
Too little, too late
Maar dat is too little, too late. Cliënt en de deken stappen naar de raad van discipline Den Haag, die overweegt dat met het aangaan van affectieve en/of seksuele relaties met cliënten zeer terughoudend en prudent moet worden omgegaan, te meer bij kwetsbare cliënten. De raad neemt ook in overweging dat mr. X pas had ingezien ‘zijn antenne te zijn verloren’ nadat de klachten waren ingediend en hij er met zijn gemachtigde over had gesproken. De gedragingen van mr. X hadden veel impact op zijn cliënt gehad en haar vertrouwen in de advocatuur fiks geschaad.
Extra zorgelijk vindt de raad dat mr. X als piketadocaat voor de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg veel psychiatrische patiënten bijstaat. Als je dan niet snapt hoe je met kwetsbare cliënten omgaat…
Maar de raad gaat ervan uit dat mr. X aan een stok achter de deur voldoende heeft: als first offender krijgt hij een schorsing van vier weken voorwaardelijk.
Overigens: volgens de deken had mr. X de zaak meteen moeten neerleggen als hij avances wilde maken. Maar had hij er in deze situatie überhaupt aan moeten beginnen?
