Nu is het zo dat sommige cliënten in mijn strafpraktijk hun telefoon sinds jaar en dag standaard niet bij zich hebben als ze mijn kamer betreden. Om te borgen dat de inhoud van ons gesprek niet kan worden afgeluisterd en geheim is.
Dat deze maatregel van de premier nu ineens in de media naar buiten wordt gebracht als een soort novum, vind ik met dit in het achterhoofd best verontrustend.
Hoezo vergaderden onze bewindslieden überhaupt nog in aanwezigheid van hun mobiele telefoon? Het ontstaan van een lek hoeft geen gerichte spionageactie te zijn. Een lek kan ook per ongeluk ontstaan. Bijvoorbeeld door een zogenaamd broekzakgesprek, waardoor allerlei interessante informatie eenvoudig op straat kan komen te liggen.
Is onze nieuwe premier nu werkelijk de eerste bewindspersoon in Nederland die zich er bewust van is geworden, of erop is gewezen, dat een mobiele telefoon een potentieel lek kan zijn? Dat bestaat toch niet?
Als burger moeten wij erop vertrouwen dat onze binnenlandse veiligheidsdiensten ervoor zorgen dat wat van overheidswege geheim moet blijven, geheim blijft. En dat alle voorzorgsmaatregelen die daar nodig voor zijn, worden getroffen. Dat mobieltjes en andere elektronica ter borging van spionagepraktijken pas in 2024 worden geweerd uit de ministerraad is, hoe langer ik erover nadenk, vrij absurd. Dat had men jaren geleden al moeten bedenken.
Overigens gun ik de ministerraad van harte een wekelijks overleg zonder allerlei appjes, mailtjes en telefoontjes. Het leidt niet alleen af, het jaagt ook op. Het altijd ‘aan moeten staan’ levert stress op. En burn-outs, zo is jaren geleden al wetenschappelijk aangetoond.
Mobiele telefonie heeft veel voordelen. Maar het nadeel is dat er van je wordt verwacht altijd bereikbaar te zijn en snel te reageren op de stortvloed aan berichten die binnenstromen. Dat gebeurt overal, ook in de advocatuur.
De mededeling dat de ministerraad datavrij gaat vergaderen, zou prijzenswaardig zijn als dat gebeurt ter bescherming van de gezondheid van onze bewindslieden. Omdat we als samenleving zijn doorgeslagen in het gebruik van onze mobiel en het verwachtingspatroon dat we daarbij hebben gecreëerd. Dat moet anders, niet alleen in de ministerraad, maar in de hele samenleving.
