Uit de evaluatie blijkt dat de wet erkenning biedt aan naasten zonder al teveel discussie. Het gaat dan om de partner van het slachtoffer, de kinderen en ouders, of personen die een vergelijkbare relatie hebben met het slachtoffer. De vaste kring van naasten die aanspraak kunnen maken op de vergoeding en de vaste bedragen die hiervoor gelden, voorkomen discussie. Ook de doorlooptijd en informatie over de afhandeling worden als goed ervaren. Gemiddeld waarderen de mensen die een vergoeding ontvangen dit met een 7,9.
De onderzoekers constateren in de evaluatie dat dit een bijzondere score is, als men bedenkt hoe moeizaam het is om het verlies van een naaste te vertalen naar geld en om de gevoelige materie van deze wet te gieten in vaste regels. De huidige opzet van de wet wordt dan ook niet gewijzigd.
Vergoedingen omhoog
In de evaluatie komen ook een aantal knelpunten en mogelijkheden ter verbetering naar voren. De belangrijkste daarvan is om broers en zussen onder het bereik van de wet te
brengen. Struycken zal een wetswijziging voorbereiden om dit mogelijk te maken.
Verder zijn de prijsontwikkelingen van de afgelopen jaren aanleiding om de bedragen van de vergoeding te verhogen met ongeveer 12,5 procent. Sinds de invoering van de wet in 2019 is dat niet gebeurd. Met de verhoging wordt de minimale vergoeding 14.000 euro. De maximale vergoeding gaat naar 22.500 euro. Ook zal bij verzekeraars en het CJIB, die betrokken zijn bij het aanbieden van de vergoeding, aandacht worden gevraagd voor een betere informatievoorziening en een meer persoonlijke en empathische manier van afhandelen, schrijft Struycken. ‘Door oog te hebben voor de impact van gebeurtenissen kan een bijdrage worden geleverd aan het gevoel van erkenning en daarmee aan herstel van het leed dat mensen ervaren.’