De detectiepoortjes staan steeds scherper afgesteld. Advocaten moeten door hetzelfde poortje als het reguliere bezoek. Op een enkel poortje na volgt gepiep zodra de gemiddelde vrouwelijke advocaat er doorheen stapt. Schoenen, riem, horloge. Alles is al uit en af. De beugel-bh vormt het probleem.
Waar voorheen nog weleens een oogje werd dichtgeknepen en we door konden lopen, valt ons nu een openbare fouillering ten deel. Dit gaat gepaard met ongevraagde kledingadviezen. ‘U moet een sport-bh aantrekken.’ Of: ‘U moet een bh zonder beugel dragen.’ Allemaal vast goedbedoelde adviezen. Maar het gaat wel ver.
Afgelopen week werd zelfs gezegd: ‘Fouilleren is een gunst.’ Toen ik daarom moest lachen, volgde daarop dat de toegang ook kon worden geweigerd.
Ik was redelijk perplex. Die bewaker meende het serieus. Het ontbrak aan voldoende capaciteit om te controleren. Ik mocht van geluk spreken dat er een uitzondering werd gemaakt. En ik naar binnen kon.
Alsof het prettig is om elke keer voordat je een PI kunt betreden om gewoon je werk te doen, eerst betast te moeten worden. En plein public. Keer op keer een inbreuk op je privacy.
Het wantrouwen richting de strafrechtadvocatuur is groot. Ik kan niet beoordelen in hoeverre dat terecht is. Ik ken de cijfers niet. Maar ik maak me er sterk voor dat het overgrote deel van de advocaten dat op gedetineerdenbezoek gaat, erheen gaat om te werken. En niet om verboden zaken naar binnen te smokkelen. Waarom zou je de uitoefening van je vak op het spel zetten? Het gaat vermoedelijk om een enkeling die dat bewust of onbewust een keer heeft gedaan. Wat ten onrechte afstraalt op ons allemaal.
Het toverwoord in de rechtszaal is de laatste jaren ondermijning. Verdachten ondermijnen de rechtsstaat. Burgers en politici doen dat ook, getuige de recente commotie rondom een Amsterdamse rechter die drie imams toestond om in Nederland te spreken.
Het stelselmatig fouilleren van advocaten, gepaard gaand met het nog net niet letterlijk zuchten en steunen van de bewaking én het dreigen met het weigeren van toegang is ook ondermijning. Het ondermijnt – vrouwelijke – advocaten hun werk te doen in de kleding waarin zij zich advocaat voelen.
