Mr. X trad in verschillende zaken op voor klanten van een rechtsbijstandsverzekeraar. Eén zaak betrof een werkgever die een geschil had met het UWV in een WIA-zaak. In zes maanden declareerde mr. X bijna een ton. De rechtsbijstandsverzekeraar vond het te veel. Mr. X ging procederen over de rekening.
Een door het gerechtshof benoemde deskundige stelde vast dat mr. X onnodig met een collega samen aan de zaak had gewerkt en daardoor ten onrechte dubbele uren en intern overleg in rekening had gebracht. Het was helemaal niet zo’n ingewikkelde zaak. Bovendien had de werkgever maar een heel klein belang: hij was verzekerd voor de bedragen die hij aan het UWV moest betalen (maar vond het wel prima om door te gaan zolang de rechtsbijstandsverzekeraar betaalde). Mr. X had na het verliezen van de zaak bij de rechtbank met de cliënt moeten bespreken of het niet beter was te stoppen. En dat mr. X de uren die hij aan het declaratiegeschil besteedde bovenop de rekening had gegooid – dat kon natuurlijk helemaal niet, aldus de deskundige.
Eindoordeel van het hof: mr. X had recht op krap € 23.000 in plaats van bijna een ton. De raad van discipline Den Bosch noemt het excessief.
Overkill
Mr. X stond ook, nu met twee kantoorgenoten, een grillroom bij die te maken had met achterstallig onderhoud en huurprijsverlaging wilde. Voor een kort geding, een bodemprocedure die verviel door een schikking en werkzaamheden rondom de nakoming van de schikkingsovereenkomst rekende hij € 110.000. Ook hier geen er ingewikkelde zaak en geen goede verklaringen voor bestede uren. Waarom 9,4 uur ‘studie’ en 16,3 uur ‘intern overleg’ door ervaren advocaten? En waarom 67,5 uur communicatie met de cliënt? Dat die niet goed Nederlands sprak was onvoldoende rechtvaardiging. Ook dit was excessief declareren, oordeelt de raad.
En dan was er nog een hotel dat nakoming eiste van een onroerendgoedtransactie. Wederom gingen er drie advocaten aan de slag. Zij besteedden in totaal 38 uur aan een beslagrekest van vijf kantjes (waarvan anderhalf inhoudelijk), en een dagvaarding die voornamelijk het beslagrekest herhaalde. Een volle werkweek in mensuren dus, tegen € 330 per uur. De zaak was niet erg ingewikkeld dus drie advocaten was overkill, evenals de rekening van bijna € 24.000, zegt de raad.
Omdat de werkzaamheden en het declareren hadden plaatsgevonden onder verantwoordelijkheid van mr. X droeg hij ook de tuchtrechtelijke verantwoordelijkheid.
Mr. X was al eerder tuchtrechtelijk veroordeeld, onder andere voor excessief declareren. Bovendien bleek hij zich ter zitting moeilijk te laten sturen door het tuchtrecht en zag hij maar zeer beperkt in dat hij kwalijk had gehandeld. Hij krijgt twee keer twaalf weken schorsing (een op een klacht, een op dekenbezwaar). En mr. X moet ook eerdere voorwaardelijk opgelegde schorsingen uitzitten.
