Door Samantha d’Azevedo, Kirsten Gerhards, Pim Hesselink, Martijn Loth, Esther van Genuchten, Evelien Vloedbeld en Reinoud Westerdijk, allen advocaat bij Kennedy Van der Laan in Amsterdam.
Een goede set algemene voorwaarden is essentieel in handelstransacties. Binnen het IT-recht wordt eveneens dankbaar gebruikgemaakt van algemene voorwaarden of branchevoorwaarden (zie hierover ook ‘Branche specifieke voorwaarden’). Bij dergelijk ‘gebruik’ zijn echter diverse juridische valkuilen te bespeuren, met als mogelijk risico vernietiging van de voorwaarden door de wederpartij (art. 6:233 onder b Burgerlijk Wetboek, ‘BW’). In e-setting zijn er twee manieren om aan de Nederlandse juridische vereisten te voldoen, namelijk 1) de algemene voorwaarden ‘langs elektronische weg’ verstrekken zodat ze kunnen worden opgeslagen en ook later toegankelijk zijn (art. 6:234 lid 2 en 3 BW) of 2) via het soepelere regime voor dienstverleners door de set voorwaarden toegankelijk te maken via ‘een adres’ (art. 6:230b jo. 6:230c BW). Met deze bepalingen wordt beoogd om in e-setting een situatie te creëren die gelijkwaardig is aan de fysieke wereld waarin de algemene voorwaarden feitelijk ter hand kunnen worden gesteld. Uit de relevante periode voor deze Kroniek blijkt dat het van toepassing verklaren en de terhandstelling van algemene voorwaarden nog altijd een heet hangijzer is; reden temeer om lering te trekken uit de jurisprudentie.